Λεφέβρ, Ανρί

(Henri Lefebvre, Αζετμό 1901 – Πο 1991). Γάλλος φιλόσοφος και κοινωνιολόγος. Αποφοίτησε από το λύκειο Λουί Λεγκράν το 1917 και σε ηλικία 20 ετών πήγε στο Παρίσι και παρακολούθησε φιλοσοφία στη Σορβόνη, απ’ όπου πήρε πτυχίο το 1920. Σύντομα τον προσέλκυσε ο μαρξισμός, στον απόηχο της Οκτωβριανής επανάστασης στη Ρωσία, και δραστηριοποιήθηκε μαζί με άλλους νεαρούς φιλοσόφους (Πολ Νιζάν, Ζορζ Φριντμάν και Τζορτζ Πόλιτζερ) στην έκδοση βραχυπρόθεσμων εντύπων τα οποία συνετέλεσαν στη διάδοση των μαρξιστικών ιδεών στους κύκλους της γαλλικής διανόησης. Συνδέθηκε επίσης με τους υπερρεαλιστές. Έγινε μέλος του Γαλλικού Κομουνιστικού Κόμματος το 1928, απ’ όπου διαγράφηκε το 1958. Το 1930 άρχισε να εργάζεται ως καθηγητής. Διετέλεσε καθηγητής κοινωνιολογίας στο Στρασβούργο (1962-65) και στη Ναντέρ (1965). Το 1949 έγινε διευθυντής του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών. Επίσης διετέλεσε καλλιτεχνικός διευθυντής ραδιοφωνικού σταθμού στην Τουλούζ (1944-49). Συμμετείχε στην αντίσταση κατά των Γερμανών (1940-43) και υπέστη αποκλεισμό από την κυβέρνηση των δοσίλογων του Βισί. Ο Λ. κατατάσσεται μεταξύ των σημαντικότερων θεωρητικών του μαρξισμού και συνέβαλε επίσης πρακτικά στη διάδοση και εκλαΐκευση των πρώιμων γραπτών του Μαρξ, πολλά από τα οποία μετέφρασε ο ίδιος στα γαλλικά. Ασχολήθηκε με τα μεγάλα θέματα με τα οποία ήρθε αντιμέτωπος ο σύγχρονος μαρξισμός, με κύρια συνεισφορά του την προσπάθεια σύνθεσης της οικονομικής και της ανθρωπιστικής προσέγγισής τους. Διακήρυξε, μαζί με τους σύγχρονούς του νεομαρξιστές, ότι η χειραφέτηση του ανθρώπου μπορεί να επιτευχθεί μέσα από την κριτική της καθημερινής ζωής, η οποία θα απελευθερώσει τις ατομικές δυνατότητες παρέμβασης και δημιουργίας, άποψη που αναλύει στο γνωστότατο έργο του Κριτική της καθημερινής ζωής (Critique de la vie quotidienne, 1947 και 1962). Υπήρξε παραγωγικότατος συγγραφέας, με περίπου 60 έργα σχετικά με ζητήματα φιλοσοφίας, κοινωνιολογίας, πολιτικής, αρχιτεκτονικής και αστικής οικολογίας. Μεταξύ των σημαντικότερων κατατάσσονται το Τυπική λογική και διαλεκτική λογική (Logique formelle et logique dialectique, 1947), Ο μαρξισμός (Le Marxisme, 1960), Η κοινωνιολογία του Μαρξ (La sociologie de Marx, 1966), Η γλώσσα και η κοινωνία (La language et la société, 1966), Η επανάσταση της πόλης (La révolution urbaine, 1970), Πέραν του στρουκτουραλισμού (Au– delà du structuralisme, 1971), Η παραγωγή του χώρου (Le production de l’ espace, 1971) κ.ά.